“Με γέννησε η μάνα μου το 1944 στην Ερμούπολη της Σύρου. Με μεγάλωσε με αγώνα και στερήσεις. Τα πρώτα μου γράμματα τα έμαθα στα σχολεία του Κουκουλά και στου Χειμώνα, αρκετά καλός μαθητής. Καλύτερες σπουδές απόκτησα στη δεκαετία του 1950 στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο, που βρισκόταν στην οδό Νοταρά, στην κακόφημη Τρούμπα του Πειραιά. Για πανεπιστημιακές ανώτερες σπουδές επανήλθα στη Σύρο. Σπούδασα στο πεζοδρόμιο και στην οικοδομή, όπου άρχισα να δουλεύω από τα δεκατρία μου ασταμάτητα, έως τα γεράματα. Όμως, όταν έβρισκα χρόνο, διάβαζα με πάθος έως και σήμερα, κάθε λογής βιβλία με ουσία, ελπίζοντας ότι κάποτε θα μάθω ότι δεν ξέρω τίποτα.”

Σύρος - Α' Σειρά

Αποσπάσματα από τον Πρόλογο


“Οι στίχοι του διαγράφονται με επιγραμματική πληρότητα μέσα στα όρια του κόσμου ή μικρόκοσμου που ζούμε, με τις υποσχέσεις του που είναι άλλοτε πραγματικές και άλλοτε απατηλές, με τα ψεύτικα χαμόγελα, τις υποκριτικές συμπεριφορές για άκρατη ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων νόμιμων ή παράνομων, αλλά και στις χαρές του για την όμορφη φύση, τον έρωτα, τη ζωή, για τα συναισθήματα. Με σοφή λαϊκή αντίληψη θίγει τρωτά της κοινωνίας, της πολιτικής, των ατομικών αδυναμιών, την ερωτική διάθεση, υμνεί τη θεά μάννα, φιλοσοφεί τη ζωή. Για τα ποιήματα του Μανώλη ταιριάζει αυτό που έγραψε ο Μάρκος Αυγέρης για το έργο του Σουρή: «εξεγείρεται, μέμφεται, παροτρύνει, διδάσκει… μα ποτέ δε μισεί ούτε καταριέται».”


“Σίγουρα ο Μανώλης υιοθετεί τους στίχους του Καρυωτάκη:
Δικοί μου οι στίχοι, απ' το αίμα μου, παιδιά.
Μιλούνε, μα τα λόγια σαν κομμάτια 
τα δίνω από την ίδια μου καρδιά, 
σα δάκρυά τους τα δίνω από τα μάτια.”


Σύρα, Νοέμβριος 2005

Μανώλης Β. Δούκας