Αποσπάσματα από τον Πρόλογο
“Οι στίχοι του διαγράφονται με επιγραμματική πληρότητα μέσα στα όρια του κόσμου ή μικρόκοσμου που ζούμε, με τις υποσχέσεις του που είναι άλλοτε πραγματικές και άλλοτε απατηλές, με τα ψεύτικα χαμόγελα, τις υποκριτικές συμπεριφορές για άκρατη ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων νόμιμων ή παράνομων, αλλά και στις χαρές του για την όμορφη φύση, τον έρωτα, τη ζωή, για τα συναισθήματα. Με σοφή λαϊκή αντίληψη θίγει τρωτά της κοινωνίας, της πολιτικής, των ατομικών αδυναμιών, την ερωτική διάθεση, υμνεί τη θεά μάννα, φιλοσοφεί τη ζωή. Για τα ποιήματα του Μανώλη ταιριάζει αυτό που έγραψε ο Μάρκος Αυγέρης για το έργο του Σουρή: «εξεγείρεται, μέμφεται, παροτρύνει, διδάσκει… μα ποτέ δε μισεί ούτε καταριέται».”
“Σίγουρα ο Μανώλης υιοθετεί τους στίχους του Καρυωτάκη:
Δικοί μου οι στίχοι, απ' το αίμα μου, παιδιά.
Μιλούνε, μα τα λόγια σαν κομμάτια
τα δίνω από την ίδια μου καρδιά,
σα δάκρυά τους τα δίνω από τα μάτια.”
τα δίνω από την ίδια μου καρδιά,
σα δάκρυά τους τα δίνω από τα μάτια.”
Σύρα, Νοέμβριος 2005
Μανώλης Β. Δούκας